วันศุกร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2555

มรรค ๘



                                                                           มรรค ๘

                                                       มรรคคือหนทางสู่ความดับทุกข์

สัมมาทิฏฐิ            ปัญญาเห็นชอบ หมายถึงการปฏิบัติอย่างเหมาะสม...ตามความเป็นจริงด้วยปัญญา...

สัมมาสังกัปปะ     ดำริชอบ หมายถึงการใช้สมองความคิดพิจารณา...แต่ในทางกุศลหรือความดีงาม...     

สัมมาวาจา           เจรจาชอบ หมายถึงการพูดต้องสุภาพ...แต่ในสิ่งที่สร้างสรรค์ดีงาม...      

สัมมากัมมันตะ     การประพฤติดีงามทางกาย หรือกิจกรรมทางกายทั้งปวง...ทำการงานที่ชอบ...

สัมมาอาชีวะ        คือการทำมาหากินอย่างสุจริตชน...ไม่คดโกงหรือเอาเปรียบคนอื่นจนเกินไป...

สัมมาวายามะ      คือความอุตสาหะพยายาม...ประกอบความเพียรในทางกุศลกรรม...

สัมมาสติ              คือการไม่ปล่อยให้เกิดความพลั้งเผลอจิตเลื่อนลอย...ดำรงอยู่ด้วยความรู้ตัวอยู่เป็น

                            ปกติ ไม่วอกแวก...

สัมมาสมาธิ          คือการฝึกจิตให้ตั้งมั่น สงบ สงัดจากกิเลศ นิวรณ์อยู่เป็นปกติ...

                                    ...องค์ประกอบมี ๘ ข้อย่อ...ออกมาเป็น ๓ ข้อ...

สัมมาทิฏฐิ            สัมมาสังกัปปะ                              อยู่ในหมวด       ปัญญา

สัมมาวาจา           สัมมากัมมันตะ    สัมมาอาชีวะ      อยู่ในหมวด          ศีล

สัมมาวายามะ       สัมมาสติ             สัมมาสมาธิ       อยู่ในหมวด       สมาธิขันธ์

                                        ...มาย่อเป็น ๓ คือ ในกาย...วาจา...และใจ...

                                           ...แล้วย่อมาเป็น ๒ คือ...รูปและ...นาม...

                                ...ย่อมาเป็น ๑ คือ กองสังขารที่เป็น...ปุญญาภิสังขาร...

                               ...เมื่อดับสังขารแล้ว...แปลว่า...ใกล้นิพพานเต็มทีแล้ว...

...พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า" ภิกษุ...ปล่อยวางเสียได้...ไม่ยึดถือด้วยประการทั้งปวง...ก็จะได้ชื่อว่า...

สำเร็จกิจในศาสนา "

...ถ้าเราปล่อยวางร่างกายเสียได้...

...เมื่อร่างกายเราเป็นอะไร...เราก็มิได้เป็นเช่นนั้น...

     ...เมื่อร่างกายเราเจ็บ...เราก็มิได้เจ็บด้วย...

     ...เมื่อร่างกายเราแก่...เราก็ไม่ได้แก่ด้วย...

    ...เมื่อร่างกายเราตาย...เราก็มิได้ตายด้วย...

...และเราก็จะได้พ้นความเป็นผี...เป็นศพ...ได้ตลอดกาล... 


                                              ร่างกายเรา         เป็นอะไร           ไม่เป็นด้วย

                                          ร่างเจ็บป่วย            เราก็เฉย            ละเลยเสีย

                                          ครั้นร่างแก่              เราไม่แก่           เราไม่เพลีย

                                          ไม่ละเหี่ย                กับความตาย     ในร่างกาย


              เราปล่อยวาง        ร่างกาย                 ได้เช่นนี้

             เราจะพ้น               ความเป็นผี             ที่โง่เขลา

             เราปล่อยวาง         ไม่ยึดถือ                แย่งยื้อเอา

             ตัวของเรา              สำเร็จแล้ว             แคล้วจากมาร


...จากบทความของ...พล.ต.ท.ชัยยงค์ ปฏิพิมพาคม...24 ต.ค.31...



  



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น